Seddülbahir Cephesi Muharebeleri – Bölüm 20

İngilizler, taarruzun henüz daha başlangıcında ağır zayiata uğramala­rına rağmen Türklerin ön hat siperlerine sokulmayı başardılar. Ancak Türklerin giriştiği karşı taarruzlar ile elde edilen mevzilerden geri atıl­dılar. İlk kademede taarruza kalkan 3.000 mevcutlu 88’inci İngiliz Tu­gayı, personelinden 2.000 kişiyi kaybetti. İngilizler, taarruzun 86’ncı Tugay ile gece saat 22.30’da tekrarlanmasını düşündülerse de 88’inci Tugayın başına gelenler nedeniyle sonradan bu fikirden vazgeçtiler.

Cephenin doğu kanadında ise Fransızlar, karşılarındaki Türk mevzilerine yönelttikleri yoğun topçu, makineli tüfek ve piyade ateşleri ile karşılarındaki Türk kuvvetlerini yerinde tutmaya çalıştılar.

7 Ağustos 1915 günü yapılacak taarruzun bu kez 42’nci İngiliz Tümeni Tarafından icra edilmesi kararlaştırıldı. Söz konusu tümenin iki tugayı İlk kademede, üçüncü tugayı ise ihtiyatta olmak üzere taarruz için ter­tiplendiler. Taarruz saat 09.40’da başlayacak ve taarruz öncesinde, yi­ne her zaman olduğu gibi gerekli seviyede topçu desteği sağlanacaktı.

İngiliz taarruzu planlandığı gibi saat 09.40’da başladı. İlk kademede taarruza kalkan İngiliz tugaylarından sol kanatta olan 127’nci Tugay ağır zayiata uğradı ve geri çekilmek zorunda kaldı.

Saf kanatta ileri atılan 125’inci İngiliz Tugayı ise bir miktar ilerlemeyi başardı ve Kirte Deresi’nin çatallandığı noktada önce doğu yönünde kıvrılıp, sonrasında kuzeye yönelen kolu ile Alçıtepe Köyü – Seddülbahir yolu arasında kalan bağlık bir alanın güney kesimini ele geçir­meyi başardı.

İngilizlerin “VVineyard” (Bağ) adını verdiği ve günümüzde zeytin ağaç­ları ile kaplı olan bu alan, Seddülbahir yönünden Alçıtepe Köyü’ne doğru gelirken, Redoubt Mezarlığı’nı yaklaşık 600 metre geçtikten sonra yolun sol yanında yer almaktadır.

İngilizlerin önce aldıkları, daha sonra kaybettikleri Türk siperlerini ye­niden ele geçirmek ve ön hatlarını daha da ileriye götürmek amacıyla öğleden sonra başlattıkları taarruzlar ise sonuçsuz kaldı. Böylece söz konusu bağlık alanın ortasından itibaren güney kesimi İngilizlerde, kuzeyi ise Türklerde kalmış oldu. Cephenin orta kesiminde meydana gelen bu çarpışmalar, “Bağ Muharebesi” olarak da adlandırılmıştır.

13 Ağustos 1915 gününe kadar tarafların bu bölgede sürdürdükleri küçük çaplı girişimler sonucu değiştirmemiş, Seddülbahir Cephe­sindeki çarpışmalar, düşmanın en son askerinin de tahliye edildiği 9 Ocak 1916 gününe kadar, birkaç sınırlı taarruz girişimi haricinde ta­mamen “mevzi muharebeleri” halini almıştır.