Seddülbahir Cephesi Muharebeleri – Bölüm 15

İngiliz siperlerine 30 metre kadar yaklaşabilenler, yoğun ateş nedeniyle başlarını dahi kaldıramaz duruma düşmüşler, bunları takviye için gönderilenlerde daha yarı yolda mevcutlarının yarısını kaybetmişler ve oluşan ağır zayiat nedeniyle de taarruz durdurulmuştu. Faik Paşa’nın kendi inisiyatifiyle taarruzu durdurup birlikleri bulundukları mev­zilerde savunmaya geçirmesi, Liman Von Sanders’i öfkelendirmiş ve Faik Paşa görevden alınmıştır.

Faik Paşa’nın yerine 1 ’inci Kolordu Komutanı Mehmet Ali Paşa getiril­di ve taarruzun 5 Temmuz 1915 günü tekrarlanması istendi. Bu kez taarruz 3’üncü ve 5’inci Tümen birlikleri tarafından icra edilecekti.

>Temmuz 1915 sabahı saat 03.30’da taarruza geçecek birlikler, gece karanlığında birinci hat mevzileri gerisine yanaştılar. Ancak Türk taar­ruzunu önceden sezinleyen İngilizler, taarruzun başlamasından yarım saat önce Türk hatlarına şiddetli ateş açtılar.

Bu ateşe rağmen süngü takmış Türk hücum safları, planlanan saatte harekete geçti. Taarruz cephesinin sağ kanadından ilerleyen 3’üncü Fümenin 39’uncu Alayı, verdiği ağır kayıplara rağmen saat 05.30 civarında İngilizlerin ön hat siperlerini bütünüyle ele geçirdi.

Zayiat ağır olduğundan 39’uncu Alayın taarruzu daha ileri götürülemedi ve ele geçirilen hatların tahkim edilmesine başlandı. 39’uncu Alayın solundan taarruz eden 31 ’inci Alay da Keçi Deresi ile Zığındere’nin birleştiği bölgenin güney yamacı üzerinde bulunan İngiliz siper­lerinden bazılarını ele geçirmeyi başardı.

39’uncu Alay ile 31 ‘inci Alayın ortasından taarruz eden 32’inci Alay ise çok fazla ilerleyemedi ve taarruzunu durdurmak zorunda kaldı.

Zığındere Vadisi’nin doğu tarafından taarruz eden 5’inci Tümen birlik­leri şiddetli ateş altında ağır zayiat vermelerine rağmen İngilizlerin bi­rinci hat siperlerine girmeyi başardılar. Ancak saat 06.00’da başlayan İngiliz karşı taarruzları sonucunda, söz konusu birinci hat siperleri ye­niden İngilizlerin eline geçti.

3’üncü Tümen bölgesinde de İngiliz karşı taarruza saat 06.50’de baş­ladı. Bu taarruz ile İngilizler kaybettikleri bazı siperleri geri almayı ba­kırdılar.

Türk birliklerinin 28 Haziran 1915 gününden itibaren cephenin batı ka­nadı üzerinde sürüp giden çarpışmalarda uğradığı kayıplar, korkunç seviyelere ulaşmıştı. Buna rağmen 5’inci Ordu Komutanı Liman Von Sanders taarruzların sürdürülmesini istiyordu.

Türk askerinin neredeyse kıyım derecesinde zayiat verdiği muharebeyi sürdürme inadından Liman Von Sanders’i vaz geçiren yine bir Alman subayı oldu. 1’inci Kolordu Kurmay Başkanı Binbaşı Eggert, doğrudan Liman Von Sanders ile irtibat kurarak durumun vahametini anlatmış ve taarruzların durdurulması konusunda kendisini ikna etmeyi başarmıştı.

Zığındere Muharebesi’nin sonucu başarısızlık olarak değerlendirilmiş ve Güney Grubu Komutanı Ferik (Tümgeneral) Weber Paşa da göre­vinden alınmıştır.

Çanakkale Kara Muharebelerimin en kanlı sayfası olarak değerlendi­rilen Zığındere Muharebesi’nde Türk tarafının zayiatı; şehit, yaralı ve kayıp olarak 15.883 kişiyi bulmuştur, İngilizlerin zayiatı ise Türk tarafının zayiatına oranla çok daha azdı.

Zığındere Muharebesi; Çanakkale Kara Muharebeleri sırasında Meh­metçiğin, vatanın bir karış toprağı uğruna gözünü kırpmadan nasıl ölüme koştuğunun, en çarpıcı örneklerinden biridir.

Zığındere Vadisi’nin her iki yanında, yaklaşık 1,5 kilometrelik bir cep­he hattı boyunca verilen kayıpların çokluğu hakkında bir fikir edinebil­mek için General Aspinall Oglander’ın Gelibolu Harekatı isimli kitabının ikinci cildinde yer alan bir ifadeye dikkat çekmek gerekir. Söz ko­nusu ifade şu şekildedir:

“Daha sonra ileriye gönderilen ileri karakollar, verdikleri rapor­larda, cephe ilerisinin cesetlerle, halı gibi örtülmüş olduğunu bil­diriyorlardı.